İşte Azmin Fotoğrafı

Gündem (GÖZDE) - Gözde Tv | 27.10.2022 - 11:26, Güncelleme: 27.10.2022 - 11:26
 

İşte Azmin Fotoğrafı

Yürüyemezsin Dediler Sporla Hayata Tutundu
Gaziantep'te 15 yıl önce çalıştığı inşaatın 5'inci katından asansör boşluğuna düşerek omuriliğinde ve bacaklarında ağır hasar oluşan 58 yaşındaki inşaat işçisi Yusuf Cebe, inanılmaz bir azimle her gün spor yaparak mucizeye imza attı. 3 ay hastanede yatan, beline takılan 11 platinle yaşamak zorunda kalan Yusuf Cebe, geçirdiği ameliyatların ardından doktorların kendisine; "Artık yürüyemezsin" demesine rağmen pes etmedi ve hayata büyük çelme taktı. Gazetemiz Gözde’ye konuşan Yusuf Cebe; "Doktorların o sözü üzerine kendime söz verdim. 'Yusuf sen eski topraksın, başaracaksın' dedim kendi kendime. Bir sabah büyük azimle koltuk değneklerimi alıp koşu parkına gittim. Yavaş adımlarla başladığım yolda çok şükür 6 yıldır artık adımlar atıp, parkta 3-4 tur yapıyorum" dedi. Özel-Haber: Metin HARIKÇI Yusuf Cebe, uzun yıllar önce memleketi Adıyaman'dan çıkarak Gaziantep’e yerleşti. Burada 28 yıl yaşayan inşaat işçisi Cebe, 2006'da çok talihsiz bir kaza geçirdi. Çalıştığı inşaatın 5'inci katından asansör boşluğuna düştü. Gözlerini hastanede açtı. Her yeri ağrıyor, ayaklarını hissetmiyordu. Doktor, düşmenin etkisiyle hem bacaklarında hem de omurilikte çok ağır hasar oluştuğunu söyleyince dünyası başına yıkıldı. 3 ay yatarak tedavi gördü. Beline 11 platin ve civata takıldı. Çok sayıda ameliyat geçirdi. Bir türlü iyileşme görülmedi. Malulen emekli olmak zorunda kaldı ve eşi ve kızıyla birlikte 2015'te tekrar memleketi Adıyaman'a döndü. Ve burada inanılmaz bir azmin sembol ismi oldu... İşte Yusuf Cebe'nin ağzından hikâyenin geri kalan kısmı... "Uzun yıllar inşaat işinde çalıştım, ağır yükler taşıdım. Yorulmak nedir bilmezdim ancak talihsiz kaza sonrası bir anda oturmaya, evde kalmaya mahkûm oldum. Elimdeki koltuk değneklerim olmazsa bir adım ileriye gidemiyorum. Ağır bir şey kaldıramıyorum, bir iş yapamıyorum. Yıllarca bu beden ne ağırlıklar kaldırdı ne işler gördü. Bir anda durunca kabullenemiyorum. Oturmak, yatağa mahkum kalmak zoruma gidiyor. Çok zor günler geçirdik. Eşimden ve kızımdan Allah razı olsun. Her zaman benim yanımda oldular. Kızım ilerleyen zamanlarda evlendi ve eşimle birlikte yalnız yaşamaya başladık. Zaman zaman kontrollere gittik." "Doktorlar bana 'Artık yürüyemezsin' dediler. Ancak ben kendi kendime, 'Yusuf sen eski topraksın, başaracaksın' diyerek söz verdim. Hiçbir zaman ümidimi yitirmedim. Öncelikle kullandığım koltuk değnekleri sayesinde küçük de olsa adımlar atmaya başladım. Evimin yakınında, insanların sürekli spor yaptığı bir koşu parkı var. Balkondan sürekli orada spor yapan insanları izler dururdum. 'Acaba ben de orada gidebilir miyim, orada koltuk değneklerimle yürüyebilir miyim, yürümeye çalışırsam insanların bana tepkisi nasıl olur' diye düşünüyordum. Ve bir sabah erken saatte evden koltuk değneklerimin yardımıyla çıkarak parka doğru yavaş adımlarla ilerledim. Zor da olsa koltuk değneklerimin destekleriyle küçük küçük adımlarla yürümeye başladım." Sporla Hayata Tutundum "İnsanlar yanımdan hızlı hızlı yürüyerek geçiyorlar, kimi 'Yazık adamcağıza, bak ne halde. Yürüyemiyor', kimileri ise, 'Helal olsun. Bu halde spor yapmaya gelmiş. Ne büyük azim' gibi laflar duyunca içimde büyük bir spor aşkı uyandı. O günden bugüne yaklaşık 6 yıldır sabah ve akşam üstü olmak üzere günde iki kez parka geliyorum. Koltuk değneklerim sayesinde bazen 3, bazen zorlarsam 5 tur atıyorum. Sonra birkaç spor aletiyle çalışma yapıyorum. Boş vakitlerimde koşu parkına geliyorum. Yürümezsem bile burada spor yapanları izliyorum. Zamanla spor benim için büyük bit tutku oldu. Onun sayesinde yürüme hızım arttı, ayaklarım çok azda olsa güçlenmeye başladı. Kısacası spor sayesinde hayata tutundum. Her şeye rağmen hayattayım, Allah'a şükürler olsun. En büyük isteğim kısmet olur ayaklarım yeniden iyileşirse tekrar inşaatta çalışmak, koşmak ve spor yapmaya devam etmek istiyorum." Geçen ay evde bakım maaşının kesildiğini ve bu nedenle büyük zorluk yaşadığını belirten Yusuf Cebe, bu konuda yetkililerden yardım beklediğini bildirdi. Cebe, "Eskiye göre biraz fark etse de günlük yaşamda oldukça zorlanıyorum. Akülü bir tekerlekli sandalyeye ihtiyacım var." dedi.
Yürüyemezsin Dediler Sporla Hayata Tutundu

Gaziantep'te 15 yıl önce çalıştığı inşaatın 5'inci katından asansör boşluğuna düşerek omuriliğinde ve bacaklarında ağır hasar oluşan 58 yaşındaki inşaat işçisi Yusuf Cebe, inanılmaz bir azimle her gün spor yaparak mucizeye imza attı. 3 ay hastanede yatan, beline takılan 11 platinle yaşamak zorunda kalan Yusuf Cebe, geçirdiği ameliyatların ardından doktorların kendisine; "Artık yürüyemezsin" demesine rağmen pes etmedi ve hayata büyük çelme taktı. Gazetemiz Gözde’ye konuşan Yusuf Cebe; "Doktorların o sözü üzerine kendime söz verdim. 'Yusuf sen eski topraksın, başaracaksın' dedim kendi kendime. Bir sabah büyük azimle koltuk değneklerimi alıp koşu parkına gittim. Yavaş adımlarla başladığım yolda çok şükür 6 yıldır artık adımlar atıp, parkta 3-4 tur yapıyorum" dedi.

Özel-Haber: Metin HARIKÇI

Yusuf Cebe, uzun yıllar önce memleketi Adıyaman'dan çıkarak Gaziantep’e yerleşti. Burada 28 yıl yaşayan inşaat işçisi Cebe, 2006'da çok talihsiz bir kaza geçirdi. Çalıştığı inşaatın 5'inci katından asansör boşluğuna düştü. Gözlerini hastanede açtı. Her yeri ağrıyor, ayaklarını hissetmiyordu. Doktor, düşmenin etkisiyle hem bacaklarında hem de omurilikte çok ağır hasar oluştuğunu söyleyince dünyası başına yıkıldı. 3 ay yatarak tedavi gördü. Beline 11 platin ve civata takıldı. Çok sayıda ameliyat geçirdi. Bir türlü iyileşme görülmedi. Malulen emekli olmak zorunda kaldı ve eşi ve kızıyla birlikte 2015'te tekrar memleketi Adıyaman'a döndü. Ve burada inanılmaz bir azmin sembol ismi oldu... İşte Yusuf Cebe'nin ağzından hikâyenin geri kalan kısmı...

"Uzun yıllar inşaat işinde çalıştım, ağır yükler taşıdım. Yorulmak nedir bilmezdim ancak talihsiz kaza sonrası bir anda oturmaya, evde kalmaya mahkûm oldum. Elimdeki koltuk değneklerim olmazsa bir adım ileriye gidemiyorum. Ağır bir şey kaldıramıyorum, bir iş yapamıyorum. Yıllarca bu beden ne ağırlıklar kaldırdı ne işler gördü. Bir anda durunca kabullenemiyorum. Oturmak, yatağa mahkum kalmak zoruma gidiyor. Çok zor günler geçirdik. Eşimden ve kızımdan Allah razı olsun. Her zaman benim yanımda oldular. Kızım ilerleyen zamanlarda evlendi ve eşimle birlikte yalnız yaşamaya başladık. Zaman zaman kontrollere gittik."

"Doktorlar bana 'Artık yürüyemezsin' dediler. Ancak ben kendi kendime, 'Yusuf sen eski topraksın, başaracaksın' diyerek söz verdim. Hiçbir zaman ümidimi yitirmedim. Öncelikle kullandığım koltuk değnekleri sayesinde küçük de olsa adımlar atmaya başladım. Evimin yakınında, insanların sürekli spor yaptığı bir koşu parkı var. Balkondan sürekli orada spor yapan insanları izler dururdum. 'Acaba ben de orada gidebilir miyim, orada koltuk değneklerimle yürüyebilir miyim, yürümeye çalışırsam insanların bana tepkisi nasıl olur' diye düşünüyordum. Ve bir sabah erken saatte evden koltuk değneklerimin yardımıyla çıkarak parka doğru yavaş adımlarla ilerledim. Zor da olsa koltuk değneklerimin destekleriyle küçük küçük adımlarla yürümeye başladım."

Sporla Hayata Tutundum

"İnsanlar yanımdan hızlı hızlı yürüyerek geçiyorlar, kimi 'Yazık adamcağıza, bak ne halde. Yürüyemiyor', kimileri ise, 'Helal olsun. Bu halde spor yapmaya gelmiş. Ne büyük azim' gibi laflar duyunca içimde büyük bir spor aşkı uyandı. O günden bugüne yaklaşık 6 yıldır sabah ve akşam üstü olmak üzere günde iki kez parka geliyorum. Koltuk değneklerim sayesinde bazen 3, bazen zorlarsam 5 tur atıyorum. Sonra birkaç spor aletiyle çalışma yapıyorum. Boş vakitlerimde koşu parkına geliyorum. Yürümezsem bile burada spor yapanları izliyorum. Zamanla spor benim için büyük bit tutku oldu. Onun sayesinde yürüme hızım arttı, ayaklarım çok azda olsa güçlenmeye başladı. Kısacası spor sayesinde hayata tutundum. Her şeye rağmen hayattayım, Allah'a şükürler olsun. En büyük isteğim kısmet olur ayaklarım yeniden iyileşirse tekrar inşaatta çalışmak, koşmak ve spor yapmaya devam etmek istiyorum."

Geçen ay evde bakım maaşının kesildiğini ve bu nedenle büyük zorluk yaşadığını belirten Yusuf Cebe, bu konuda yetkililerden yardım beklediğini bildirdi. Cebe, "Eskiye göre biraz fark etse de günlük yaşamda oldukça zorlanıyorum. Akülü bir tekerlekli sandalyeye ihtiyacım var." dedi.

Adıyaman HABERİ

Habere ifade bırak !
Habere ait etiket tanımlanmamış.
Okuyucu Yorumları (0)

Yorumunuz başarıyla alındı, inceleme ardından en kısa sürede yayına alınacaktır.

Yorum yazarak Topluluk Kuralları’nı kabul etmiş bulunuyor ve gozdetv.com.tr sitesine yaptığınız yorumunuzla ilgili doğrudan veya dolaylı tüm sorumluluğu tek başınıza üstleniyorsunuz. Yazılan tüm yorumlardan site yönetimi hiçbir şekilde sorumlu tutulamaz.
Sitemizden en iyi şekilde faydalanabilmeniz için çerezler kullanılmaktadır, sitemizi kullanarak çerezleri kabul etmiş saylırsınız.